Lokalne dziedzictwo kulturowe, jako element rozwoju usług agroturystycznych w Polsce

Sławomir Dorocki

Abstrakt


Gospodarstwa agroturystyczne są współcześnie jedną z szybciej rozwijających się gałęzi aktywności gospodarczej zarówno w skali lokalnej, jak i krajowej [Balińska 2010]. Agroturystyka w Polsce stanowi ważną formę dywersyfikacji działalności gospodarczej, zwłaszcza na obszarach wiejskich i peryferyjnych [Baran, Grzebyk 2010; Balińska 2016]. Jej lokalny rozwój uwarunkowany jest zarówno lokalizacją względem atrakcyjności przyrodniczo-krajobrazowej, jak i uwarunkowaniami kulturowymi, związanymi z regionalnymi tradycjami i historią [Hełpa-Liszkowska 2013]. Szczególne znaczenie dla atrakcyjności turystycznej gospodarstw agroturystycznych ma aspekt oferty związanej z ludowymi obyczajami i folklorem. Szczególne predystynowane pod tym względem są regiony Polski posiadające charakterystyczne i rozpoznawalne cechy związane z ich dziedzictwem kulturowym. W artykule w oparciu o kwerendę ofert agroturystycznych zawartych w internetowej bazie danych Polskiej Federacji Turystyki Wiejskiej „Gospodarstwa Gościnne”, dokonano próby wykazania znaczenia lokalnego dziedzictwa kulturowego w rozwoju i promocji usług agroturystycznych w Polsce.


Słowa kluczowe


agroturystyka; dziedzictwo kulturowe; Polska; rozwój lokalny; turystyka wiejska

Pełny tekst:

PDF

Bibliografia


Aguiló, E., Alegre, J. and Sard, M., 2005. The persistence of the sun and sandtourism model. „Tourism management”, no 26(2), pp.219-231

Balińska A. 2010, Konkurencyjność produktu turystyki wiejskiej w opinii turystów, „Oeconomia”, nr 9(4), s. 5-14

Balińska, A., 2016. Znaczenie turystyki w rozwoju gmin wiejskich na przykładzie obszarów peryferyjnych wschodniego pogranicza Polski. Wydawnictwo SGGW, Warszawa

Baran E., Grzebyk B., 2010, Uwarunkowania rozwoju turystyki na obszarach podkarpacia o niekorzystnych warunkach gospodarowania, „Oeconomia”, nr 9 (4), s. 15-24

Broński K., 2006. Rola dziedzictwa kulturowego w rozwoju lokalnym. Doświadczenie polskie doby transformacji (po 1989 r.), „Zeszyty Naukowe Akademii Ekonomicznej w Krakowie”, nr 706, s. 7-26

Brudnicki R., Jaroszewska-Brudnicka R., 2010. Wielkie dziedzictwo małego miasta. Atrakcyjnośćturystyczna w opinii mieszkańców Chełmna, [w:] M. Madurowicz (red.) Wartościowanie współczesnej przestrzeni miejskiej, Wydział Geografii i Studiów Regionalnych, Instytut Geografii Społeczno-Ekonomicznej i Gospodarki Przestrzennej, Uniwersytet Warszawski, Warszawa, s. 427-438

Budeanu, A., 2007. Sustainable tourist behaviour–a discussion of opportunities for change. „International Journal of Consumer Studies”, no 31(5), pp. 499-508

Dorocki S., Kroczak R., Bryndal T. 2019. Zmiany pokrycia terenu w polskich Karpatach na przełomie XX i XXI w. a poziom rozwoju lokalnego. „Przedsiębiorczość –Edukacja”, nr 15(1), s. 214-229, doi: 10.24917/20833296.151.16

Dorocki S., Rachwał T., Szymańska A. I., Zdon-Korzeniowska M., 2012. Spatial Conditions for Agritourism Development on the Example of Poland and France. „CurrentIssues of Tourism Research”, no 2(2), p. 20-29

Dorocki S., Struś P., 2015, Regionalne zróżnicowanie turystyki kulinarnej na terenach wiejskich Francji, „Turystyka Kulturowa”, nr 7, s. 6-17

Dorocki S., Zdon-Korzeniowska M. 2013. Rozwój agroturystyki jako formy dywersyfikacji działalności rolniczej - przykład Polski i Francji. [W:] K. Kurowska (red.), Planowanie rozwoju przestrzeni wiejskiej, Urząd Marszałkowski Województwa Warmińsko-Mazurskiego, Olsztyn, s. 44-68

Dorocki, S., Szymańska, A., Zdon-Korzeniowska, M. 2013. Polskie gospodarstwa agroturystyczne w dobie kryzysu gospodarczego. Przedsiębiorczość – Edukacja, 9, 175-184

Figini, P. and Vici, L., 2012. Off-seasontourists and the culturaloffer of a mass-tourismdestination: The case of Rimini. Tourism Management, 33(4), pp.825-839

Foremska D., Grabowska A., Józefowski T., Kiełczykowska A., Kraśniewska W., Łysoń P., Młodak A., Radkowski S., Szymkowiak M., Wawrowski Ł., Więckowski M., Wozniak Sz., 2017, Analiza walorów turystycznych powiatów i ich bezpośredniego otoczenia na podstawie danych statystycznych m.in. z zakresu bazy noclegowej, kultury i dziedzictwa narodowego oraz przyrodniczych obszarów chronionych. Centrum Badań i Edukacji Statystycznej GUS. Pobrano z https://stat.gov.pl/statystyki-eksperymentalne/uslugi-publiczne/analiza-walorow-turystycznych-powiatow-i-ich-bezposredniego-otoczenia,1,1.html [15.02.2020]

Gaweł Ł., 2017, Dziedzictwo kulturowe w świetle dokumentów strategicznych rozwoju turystyki w Polsce, „Turystyka Kulturowa”, nr 1, s. 56-67

Hełpa-Liszkowska, K., 2013. Dziedzictwo kulturowe jako czynnik rozwoju lokalnego. „Studia Oeconomica Posnaniensia”, nr 1(6), s. 5-18

Jaroszewska-Brudnicka R., 2010, Dziedzictwo kulturowe w rozwoju społeczności małych miast, „Oeconomia”, nr 9(4), s. 177-187

Jędrysiak T., 2010. Wiejska turystyka kulturowa. PTE, Warszawa

Komorowska K. A. 2003, Turystyka a społeczności lokalne – przykład tatrzański, „Studia Regionalne i Lokalne”, nr 3(13), s. 79-97

Makała, H., 2015. Tradycje w kuchni polskiej jako atrakcja dla turystów. „Zeszyty Naukowe. Turystyka i Rekreacja”, nr 1(15), s. 17-27

Małek J., 2003, Turystyka kulturowa jako czynnik rozwoju lokalnego, „Prace i Studia Geograficzne”, nr 32, 13-34

Nowacki M., 2012, Dziedzictwo i turystyka: relacje i ewolucja koncepcji [W:] B. Włodarczyk, B. Krakowiak (red), Kultura i turystyka. Wspólne korzenie, Wyd. ROTWŁ, Łódź, s. 35-49

Matlegiewicz M. 2011, Turystyka kulturowa na obszarach wiejskich województwa zachodniopomorskiego, „Journal of Agribusiness and Rural Development”, nr 2(20), s. 65-75

Murzyn-Kupisz, M., 2012. Dziedzictwo kulturowe a rozwój lokalny. „Zeszyty Naukowe/Uniwersytet Ekonomiczny w Krakowie. Seria Specjalna, Monografie”, nr 221

Owsianowska, S., Banaszkiewicz, M., 2015. Trudne dziedzictwo a turystyka. O dysonansie dziedzictwa kulturowego. „Turystyka Kulturowa”, nr 11, s.6-24

Płazińska, K., 2015. Raport z analizy potencjału turystyczno-kulturowego powiatu jasielskiego, „Turystyka Kulturowa”, nr. 12, s.73-86

Przybyszewska-Gudelis R., 2001. Strategiczna rola turystyki w rozwoju małych historycznych miast polskich, [w:] W. Maik, K. Marciniak (red.), Turystyka jako czynnik rozwoju regionów,miast i obszarów wiejskich, WPSTiH, Bydgoszcz, s. 55-68

Stryjakiewicz, T., 2010. Krajobraz antropogeniczny, przestrzenie kreatywne a turystyka. Prace Komisji Krajobrazu Kulturowego, nr. 14, 52-62

Sznajder M., Przezbórska L., 2006, Agroturystyka, PWE, Warszawa

Tomczykowska P., 2014, Turystyka kulturowa szansą na rozwój miasta kreatywnego. Przykład Bydgoszczy i Torunia, „Turystyka Kulturowa”, nr 2, s. 39-54

Tracz M., Bajgier-Kowalska M., Uliszak R., 2018. Rozwój agroturystyki w południowo-wschodniej Polsce – ujęcie modelowe. „Przedsiębiorczość–Edukacja”, nr 14, s. 329-344. https://doi.org/10.24917/20833296.14.24

Woźniak E., Kulczyk S., Derek M., 2018, GIS dla zrównoważonego rozwoju turystyki. O kartowaniu wypoczynku na „łonie natury”. Arcana GIS pobrano z :https://www.arcanagis.pl/gis-w-sluzbie-zrownowazonego-rozwoju-turystyki-o-kartowaniu-wypoczynku-na-lonie-natury/ [15.02.2020]

Zarębski P., 2015, Wybrane elementy turystyki kulturowej jako czynnik rozwoju bazy noclegowej na obszarach wiejskich w Polsce, „Turystyka Kulturowa”, nr 1, s. 63-78


Odniesienia

  • Obecnie brak jakichkolwiek odniesień.


Copyright (c) 2020 Sławomir Dorocki


Copyright ©  Turystyka Kulturowa 2008-2024. ISSN 1689-4642