Czy poprawne jest zastępowanie szeroko rozumianych pojęć "krajoznawstwo" i "turystyka" wąsko brzmiącymi terminami w rodzaju "turystyka kulturowa", "turystyka wypoczynkowa" itd.?

Abstrakt

Tekst stanowi zapis dyskusji naukowej badaczy i praktyków turystyki kulturowej, prowadzonej regularnie na Gnieźnieńskim Forum Ekspertów Turystyki Kulturowej. Tematyka serii dyskusji odnosi się do walorów rozmaitych form turystyki kulturowej, jej organizacji, produktów, profilów i preferencji turystów kulturowych, a także metod badań i perspektyw rozwoju. Uczestnicy Forum reprezentują kilkanaście ośrodków naukowych z terenu całej Polski, a poszczególne kwestie są proponowane przez kolejnych członków grupy, zgodnie z ich oceną aktualności  i wagi problemów

W kontekście występowania w tym samym czasie u człowieka zróżnicowanych motywacji,
jakimi kieruje się on podejmując decyzję o wyjeździe turystycznym (np. ktoś kto jedzie do
Grecji myśli o zwiedzaniu zabytków, wypoczynku na plaży, poznawaniu kuchni greckiej,
podziwianiu górskiego czy nadmorskiego krajobrazu itp.) i wobec wielości bodźców które
równocześnie oddziałują na turystę w miejscu docelowym: Czy poprawne jest zastępowanie
szeroko rozumianych pojęć "krajoznawstwo" i "turystyka" (rozumiana jako peregrynacje)
wąsko brzmiącymi terminami w rodzaju "turystyka kulturowa", "turystyka wypoczynkowa"
itd.?
Ze względów "operacyjnych" wygodnie jest "szufladkować" motywy i formy i zachowań
turystycznych, ale czy nie robimy tego zbyt często, "dopasowując" dostrzegane przez nas (nas
- czyli badaczy) zjawiska do koncepcji przyjętych w neopozytywistycznym modelu nauki (który
polega m.in. na klasyfikowaniu zauważonych zjawisk według przyjętych z góry założeń)?
Inaczej mówiąc, czy nie powinniśmy częściej badać turystykę (zarówno potrzeby, jak i
zachowania turystyczne) zgodnie z podejściem strukturalistycznym i humanistycznym, a nie
stricte scjentystycznym?