Czy obiekty usługowe i punkty obsługi turystów powinny wchodzić w skład szlaków turystyczno-kulturowych?

Abstrakt

W podstawowych publikacjach dotyczących turystyki kulturowej uznaje się, iż w skład szlaków turystyczno-kulturowych winny wchodzić:
A. oryginalne atrakcje (walory),
B. atrakcje stworzone dla celów turystycznych,
C. miejsca usług dla turystów (obiekty noclegowe, restauracje, sklepy z pamiątkami, wypożyczalnie samochodów i rowerów, amfiteatry itd.),
D. instytucje, organizacje i stowarzyszenia, powołane dla celów obsługi szlaku lub wykonujące tę działalność obok innych swoich czynności.
Chciałbym zwrócić uwagę na dwa ostatnie z wymienionych zakresów, ponieważ podczas dotychczasowej pracy badawczej zauważyłem, iż w przypadku polskich szlaków turystyczno-kulturowych dosyć rzadko w ich przestrzeń wpisywane są obiekty, które można zakwalifikować do grup C lub D.
W związku z tym chciałbym zapytać: Czy zgadzają się z Państwo z stwierdzeniem, iż obiekty z dwóch ostatnich grup powinny formalnie wchodzić w skład szlaków turystyczno-kulturowych? Jeśli tak, to w jakim stopniu – jaka powinna być prawidłowa czy też jaka jest oczekiwana proporcja i dlaczego taka? Pragnę również spytać, dlaczego dotąd przeważnie pomijano obiekty będące tematem niniejszego pytania przy wytyczaniu tras turystycznych w ramach szlaków turystyczno-kulturowych?